Ból kręgosłupa - Postępowanie w fazie bólu przewlekłego

     Ból kręgosłupa - Postępowanie w fazie bólu przewlekłego

I- farmakoterapia tak jak w leczeniu stanu ostrego

II- leczenie fizykalne^[1]

             Celem postępowania jest zmniejszenie dolegliwości bólowych, odczynu zapalnego i zmniejszenie napięcia mięśni przykręgosłupowych. Należy zabiegi dostosować do aktualnych potrzeb pacjenta. Zabiegi nie mogą prowokować bólu, zwiększać męczliwości, powinny być dobrze tolerowane przez chorego. Zabiegi wykonujemy na pisemne zlecenie lekarza- skierowanie. Powinno stosować się je w określonej kolejności i z dokładnym przestrzeganiem zaleceń co do dawkowania.

Wśród całej gamy zabiegów najlepsze efekty dają:

·         zabiegi laserowe techniką skaningową w miejscach bolesnych, lub metodą punktową na punkty spustowe

·         ultradźwięki przykręgosłupowo lub wzdłuż przebiegu nerwu kulszowego

·         naświetlanie lampą sollux z filtrem niebieskim, który zmniejsza natężenie ciepła i nasila przeciwbólowe działanie promieni podczerwieni

·         impulsowe pole magnetyczne małej częstotliwości

·         pole magnetyczne wielkiej częstotliwości - diatermia krótkofalowa

·         prądy impulsowe małej częstotliwości, głównie prądy diadynamiczne

·         prądy impulsowe średniej częstotliwości najczęściej prądy interferencyjne

·         galwanizacja anodowa

·         jonoforeza z użyciem leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych

·         termoterapia- krioterapia lub leczenie ciepłem (okłady borowinowe, parafinowe, termożele), ale nie należy łączyć tych zabiegów

III- leczenie ruchem, czyli kinezyterapia

            Po przygotowaniu pacjenta przez zabiegi fizykoterapeutyczne przeprowadzamy postępowanie kinezyterapeutyczne, ponieważ przyśpiesza procesy naprawcze i zastępcze w układzie ruchu zabezpieczając przed wykształceniem wadliwych stereotypów zastępczych, przeciwdziała wtórnym zmianom w układzie kostno-stawowym i mięśniowo-więzadłowym, powikłaniom układu krążeniowo- oddechowego. Ruch umiejętnie dawkowany poprawia wydolność ogólną organizmu i jest jedną z form profilaktyki schorzeń narządu ruchu, układów oddechowego i krążenia. Prowadzimy naukę ergonomicznej pracy kręgosłupa.^[2]

            Dobór ćwiczeń powinien być indywidualny dla każdego pacjenta przy przeanalizowaniu wydolności chorego. Dobieramy odpowiednią pozycję wyjściową, rodzaj ćwiczeń i stopień ich nasilenia. Właściwa ocena pomaga dopasować tak ćwiczenia, aby rozciągały partie mięśniowe nadmiernie napięte i wzmacniały te o osłabionej sile mięśniowej. Ważna jest ocena segmentów kręgosłupa pod względem hiper- i hipomobilności w celu uzyskania maksymalnej harmonii ruchowej.^[3]

            Postępowanie oprócz pracy nad gorsetem mięśniowym powinno być ukierunkowane na edukację pacjenta w zakresie ergonomii pracy zarówno w wykonywaniu obowiązków domowych jak i zawodowych. Warunkiem utrzymania wyników leczenia jest kontynuacja terapii w domu .

---

[1]A. Bauer, M. Wiecheć, Przewodnik metodyczny po wybranych zabiegach fizykalnych, Markmed Rehabilitacja s.c., Ostrowiec Świętokrzyski 2005

[2]M. Krasuski, Algorytm postępowania diagnostyczno-leczniczego w zespołach bólowych kręgosłupa, ELIPSA-JAIM kwartalnik: Rehabilitacja Medyczna 2005, tom9, nr.3

[3]A. Zembaty, Kinezyterapia Tom  I, Wydawnictwo Kasper, Kraków 2002